Door het open vizier voel ik de wind langs mijn wangen waaien. Met mijn rechterhand geef ik wat extra gas en ik merk meteen hoe de motor versnelt. De frisgroene bomen glijden aan me voorbij en ik geniet met volle teugen.

Vrijwel alles wat nieuw is, vind ik spannend. Soms ga ik daarom dingen uit de weg, andere keren zoek ik ze juist op, want spannend kan ook leuk zijn. En dus heb ik me vanmiddag in mijn motorpak gehesen voor het eerste rondje alleen op mijn eigen motor.

Natuurlijk heb ik er eerder op gereden. Voor ik hem kocht maakte ik een proefrit en toen ik de machine ophaalde reed ik met mijn lief via een goede omweg naar huis. Maar in mijn eentje ben ik nog niet op pad geweest. Dat is toch anders.

Ik ken geen leuke routes, dus heb ik ook meteen een navigatiesysteem gekocht. Dat kun je instellen op ‘kronkelroutes’ of, zoals hij ze zelf noemt, ‘spannende routes’. De route door het bos die ik hem laat bedenken is verre van spannend, maar wel mooi. Bovendien voel ik de spanning zo ook wel in mijn lijf.

Wanneer ik eenmaal op weg ben, glijdt het meeste van die spanning gelukkig van me af. Zelfvertrouwen komt ervoor terug. Natuurlijk kan ik rijden, ik weet best hoe dat moet. De motor schakelt soepel en rijdt superfijn, precies daarom heb ik hem ook gekocht. Ik rijd door de bossen, groet de motorrijders die ik tegenkom en lach.

Kort voor ik terug bij huis ben, rijd ik een parkeerplaats op. Deze motorrit moet ik natuurlijk vastleggen. Ik pak mijn telefoon voor een selfie en zie dat er een auto aan komt rijden. Ik voel me ongemakkelijk. Iedereen maakt selfies, maar het is toch vreemd als anderen zien dat je dat doet. Vlug druk ik af en berg mijn telefoon op, zodat ik gauw verder kan.

Ondertussen stapt een rossige man uit de auto. Hij komt op me af met een bakje blauwe bessen in zijn hand. ‘Goedemiddag,’ groet hij vriendelijk en hij knikt naar het bakje. ‘Wil je er misschien ook een paar?’ Zijn aanbod verrast me volkomen, ik vergeet zelfs hoe ongemakkelijk ik me net nog voelde. Dit is gewoon raar. Instinctief wijs ik op mijn helm, het is lastig eten zo, en bedank hem.

Met een grijns rijd ik daarna door naar huis. Dat motorrijders elkaar onderweg groeten, wist ik al. Dat ze ook fruit aangeboden krijgen, is nieuw voor me. Ik ben nu al benieuwd naar wat er tijdens de volgende rit op mijn pad komt.