OK
, okee, ok, okay, O.K., okay.
In alle gevallen is de betekenis gelijk: (alles) in orde. Voor wat betreft de schrijfwijze moeten we ons volgens Onze Taal beperken tot ‘oké’ (‘kleine letters, met e, accent aigu op de e’). Van Dale geeft twee mogelijkheden: ‘oké’ en ‘OK’. Die laatste vorm is, zoals vorig jaar in De Standaard te lezen was, gelijk aan de bijna 176 jaar oude schrijfwijze van de afkorting voor ‘orl korrekt’, het verkeerd geschreven ‘all correct’.
Oké, het is dus duidelijk dat ‘OK’ een oude afkorting is, die wereldwijd gebruikt en begrepen wordt. Behalve in het online Scrabblespel Wordfeud.
‘Oke’ kun je daar gewoon leggen (dus zónder accent aigu). De afkorting ‘OK’ staat echter níet in het Wordfeud-woordenboek. Of je overigens wél even op ‘OK’ wilt drukken om kenbaar te maken dat je die boodschap gelezen en begrepen hebt.
Eh… ja. Oké. OK. Toch?
Berber Bouma
Berber Bouma 
Een ander verhaal over de herkomst van het OK zoals wij dat gebruiken (inclusief handgebaar 👌🏼), stamt uit de 1e wereldoorlog (ook wel bekend als de loopgravenoorlog). Hierbij werd een soldaat af en toe opgedragen zijn hoofd boven het “graf” uit te steken en de verliezen aan eigen zijde te tellen. In het geval van Zero Kills werd het teken 👌🏼 gegeven (wat effectiever communiceerde dan een poging om met mondelinge communicatie boven de gevechtslawaai uit te komen). 0 Kills dus, OK. Wat ik vrij bijzonder vind, aangezien we te pas en te onpas roepen dat er geen doden zijn gevallen (“Dit woord komt niet voor in ons woordenboek.” “Geen doden”)…😃
LikeLike