Tamelijk overprikkeld sta ik bij de drogist. ‘Dan wil je dus even ‘iets’ voor je nieuwe haar kopen,’ app ik mijn beste vriendin, die me net een nieuw kapsel heeft aangemeten. ‘Maar wát dan??’ Ik koop geregeld shampoo of conditioner, maar dat er zó veel haarproducten bestaan, wist ik echt niet.

Ik ga ongeveer om het halfjaar naar de kapper. De laatste keer was al bijna zeven maanden geleden, mijn haar was piekerig en dof, dus was het weer de hoogste tijd. Ik was ook wel van plan te gaan, maar net toen moesten alle kapsalons sluiten. Wat doe je dan?

In mijn studententijd heb ik mijn eigen haar weleens geprobeerd te kortwieken door mijn staart af te knippen. Het kostte mijn huisgenootje daarna nog flink wat moeite om mijn kapsel weer enigszins te fatsoeneren. Het leek me geen goed idee om dat nog eens te proberen.

‘Ik wil je haar wel knippen,’ zei mijn vriendin enthousiast toen ik haar van mijn probleem op de hoogte bracht. ‘Ik heb al heel vaak mensen geknipt: mijn dochter. Vriendinnen. Familieleden. Kom maar langs, ik regel het voor je!’

Ik moet toegeven dat ik onder de indruk was van de scharen die ze uit de kast haalde. De zwierige en vanzelfsprekende manier waarop ze de handdoek die als cape diende om mijn schouders legde, gaf ook vertrouwen.

‘Ja. Eh… Zal ik hier knippen? Of daar? Wat wil jij eigenlijk?’ Ik had haar vrij spel gegeven. Met mijn dunne, sluike haar is toch niet veel te beginnen, dus is er vast ook niet veel te verpesten, redeneerde ik. ‘Moet je haar straks nog in een staart kunnen? Wil je laagjes? Nee toch?’

Ze haalde de kam door mijn sliertige lokken en bekeek mijn hoofd met een onderzoekende blik. ‘Dus… Deze lengte dan maar? Of toch iets langer?’ ‘Stop!’ onderbrak ik haar gepeins. ‘Het kan me niet schelen wat je doet, kníp gewoon. Je maakt me zó onzeker! Stop met praten en zet die schaar erin.’

Gelukkig, ze luisterde. En ze luisterde nog goed ook, want na veel knipbewegingen begon het nog echt ergens naar te lijken. Ze haalde een spray tevoorschijn en een krulborstelföhn. Wat ze daarna precies deed, is me nog steeds een raadsel, maar even later had ik zowaar een soort van kapsel.

Met dat kapsel kreeg ik dus ook een stapel instructies mee, met als gevolg dat ik nu sta te zoeken naar ‘iets wat het haar stroef maakt. Niet vettig. Iets met zout of zo.’ Aan het vakkundige advies van mijn persoonlijke kapper durf ik niet te twijfelen. Als zij het zegt, is het vast goed.

Morgen koop ik een krulborstelföhn. Ik heb nog nooit een eigen föhn gehad en tot vandaag wist ik niet eens dat er verschillende soorten bestaan, maar nu wil ik ermee leren werken. Ik ben benieuwd of het me gaat lukken. En anders maar niet. Over een halfjaar zijn de kapsalons vast wel weer open.