Samen met mijn collega’s sta ik op het podium in de aula te dansen en te zingen. Gekleurde lampen beschijnen de leerlingen, die enthousiast naar voren zijn gekomen om ons te bewonderen. Het nummer dat gedraaid wordt ken ik niet, maar afgaande op het plezier dat de pubers vóór me hebben, is ons zingen en dansen goed genoeg.

Het is voor het eerst sinds corona dat er weer een ouderwets onderbouwfeest georganiseerd is op school en de aula staat goed vol. De DJ zweept de leerlingen op met dezelfde muziek als de afgelopen jaren. Ze zakken naar de vloer, springen als dat gevraagd wordt en bewegen van links naar rechts wanneer de muziek daartoe opdracht geeft.

Het thema is ‘kleur’ en veel leerlingen hebben hun outfit aangepast aan die dresscode. Meisjes dragen korte jurkjes en uitdagende naveltruitjes, jongens beperken zich vaak tot een spijkerbroek en T-shirt. Ook als docenten hebben we ons goed opgedoft. Ik draag mijn fleurigste jurk, heb roze in mijn haar en nagellak in drie kleuren.

Echt anders dan vijfentwintig jaar geleden is het niet, toen ik zelf als leerling naar schoolfeesten mocht. Het grote verschil zit hem waarschijnlijk in mezelf. Zo zelfverzekerd als ik de eerste- en tweedeklassers nu door de aula zie lopen, zo onzeker was ik destijds. Ik was helemaal niet bezig met kleding of make-up en durfde zeker niet te dansen. Samen met mijn beste vriendin zat ik in de toestellenberging van de gymzaal. Wij beleefden het schoolfeest letterlijk vanaf de zijlijn.

Wat dat betreft heb ik er nu meer lol in. Vrolijk stuiter ik tussen de leerlingen door. Het meisje dat ’s ochtends nog toegezegd had op het schoolfeest met me te zullen dansen, doet verlegen een stap opzij wanneer ik naar haar toe beweeg. Een paar jongens springen juist enthousiast met me mee op muziek van K3, Kinderen voor Kinderen en de Snollebollekes.

Tweeëneenhalf uur lang vergeten we de lessen, het huiswerk en de toetsen en gaan we los op chips en cola. Dan is het half elf en is het feest abrupt afgelopen. De aula stroomt leeg en met nasuizende oren verdwijnen de leerlingen in de nacht, waar hun ouders al op ze staan te wachten.