Terwijl wij tegen twaalven ’s avonds op straat zitten te eten en te drinken, vliegen er lachende kinderen op stepjes achter onze tafel langs. Bedtijd bestaat niet. Verderop klinkt muziek, de band is aan het soundchecken. Nog even, dan barst het feest echt los.

Het was stil toen we om half tien Llíber binnenliepen. Ik was verbaasd, het was toch dorpsfeest? Mijn zus raadde mijn gedachten. ‘De muziek begint pas later, tegen middernacht. Iedereen moet eerst nog eten.’

Llíber is een Spaans dorpje met ongeveer duizend inwoners. Toch duurt het dorpsfeest hier, zoals in de meeste plaatsen, tien dagen lang. Vanavond zijn we bij collega’s van mijn zwager uitgenodigd voor het avondeten.

Door de hoofdstraat, die voor het feest is afgezet voor verkeer, liepen we over de confetti van de eerder gehouden optocht naar zijn huis. Voor de deur stond een lange tafel met stoelen eromheen, zoals voor meer huizen. We begroetten alle aanwezigen met twee zoenen en gingen zitten. De eerste biertjes werden ingeschonken. Salud!

Al gauw vulde de gastvrouw onze tafel met mij onbekende, maar heerlijk uitziende gerechten. Brood met vijgen, vlees, noten en salades. Haar man toverde kleine glaasjes en flessen likeur tevoorschijn: tijd voor shotjes. We proostten voor we ze achterover sloegen, eerst de witte, dan de roze.

De meeste gesprekken om mij heen zijn in het Spaans. De taal klinkt mooi, maar op een paar woorden na begrijp ik er niets van. Het geeft niet. Ik proef de gezelligheid en het eten dat ontzettend lekker smaakt. En de wijn, natuurlijk. En nog meer shotjes.

Een man loopt voorbij. De baby in zijn kinderwagen heeft een speen in zijn mond en een grote koptelefoon op zijn oren. Iedereen mag meefeesten.

Het is al na enen wanneer mijn zus en ik met een gin-tonic in de hand op het dorpsplein gaan kijken. Elk dorp hier in de regio heeft zo’n plein. Er is een groot podium opgebouwd en iedereen is uitgelopen voor de muziek. De band speelt. Kinderen en volwassenen drinken, lachen en dansen. Zelfs oma is in haar rolstoel aan tafel geschoven om mee te genieten.

Tegen de tijd dat we naar huis gaan, ben ik behoorlijk aangeschoten en hartstikke moe. Het feest is echter nog lang niet afgelopen. De nacht duurt nog uren en het feest nog dagen. De Spaanse cultuur is duidelijk anders dan de Nederlandse, maar het is heerlijk er even van te mogen proeven.