Bij de verkeerslichten zwaaien mijn vriend en ik naar elkaar. Dan slaat hij rechtsaf en ga ik rechtdoor. Direct daarop besef ik dat ik het nu zelf moet doen. Natuurlijk, ik rijd de hele dag al zelf, maar even voel ik me ontzettend alleen. Na maandenlang rijden met mijn instructeur en vandaag samen met mijn lief, zit ik nu echt in mijn eentje op de motor.

Ik vond het doodeng om er voor het eerst één te huren. Het idee dat de machine net anders zou zijn dan die waarop ik gelest had, bezorgde me kriebels. De gedachte dat ik zelf, zonder instructies, het verkeer in zou moeten, maakte me onrustig. Alles wat maar een béétje spanning kon oproepen was al ontelbare keren in mijn hoofd voorbij gekomen. Ik was dan ook dolblij toen mijn vriend zei dat hij graag met me mee wilde.

Vandaag is het zover. Het verhuurbedrijf heeft me een bijna nieuwe motor meegegeven, een Kawasaki met nog geen 900 kilometer op de teller. Ik kan niet anders dan toegeven dat hij er stoer uitziet en dat hij lekker rijdt. Even moest ik wennen, maar een gevoel van overwinning overheerste toen ik achter mijn lief aan de weg op reed.

Ik volgde hem door de stad, richting de dijk langs de rivier. Hoewel er regen was voorspeld, was het gelukkig droog. Ik genoot met volle teugen van de rit – wat een vrijheid! Dat gevoel werd nog versterkt toen mijn vriend me gebaarde hem voorbij te gaan en voorop te rijden. Even twijfelde ik, ik had geen idee waar ik naar toe moest. Anderzijds spreekt zo’n dijk voor zich – gewoon de weg volgen. En dus haalde ik in en reed ik voorop. Een euforische kriebel bekroop me. Ondanks de onzekerheid vooraf kon ik het blijkbaar best!

We stapten af om te lunchen en reden vervolgens langs de hei en door het bos. Het begon alsnog te regenen, maar dat gaf niet. In een bruin café dronken we koffie, daarna stapten we weer op. De kilometers vlogen onder ons voorbij en ik vond het heerlijk. Mijn lief moest echter op tijd thuis zijn en ik wilde de motor inleveren voor de vermoeidheid vat op me zou krijgen – zo’n eerste rit is behoorlijk intensief. En dus scheidden onze wegen. Hij sloeg af en ik ging rechtdoor.

Het voelt vreemd, zo helemaal alleen op de motor. De spanning die er was aan het begin van de dag steekt de kop weer op. Er zijn zoveel dingen nieuw: de eerste keer in mijn eentje op de snelweg, het drukke verkeer op de ring, het aftanken van de motor… Ik heb bijna twintig jaar rijervaring in de auto, maar dit is toch anders. Gelukkig blijk ik ook dit te kunnen, de overwinningen stapelen zich in hoog tempo op vandaag.

Ik rijd terug naar het verhuurbedrijf en lever de motor met een stralende glimlach weer in. Ik was er echt wel vanuit gegaan dat het een leuke dag zou worden, maar de uren onderweg overtroffen al mijn verwachtingen. Helemaal alleen op pad lijkt me nog steeds spannend, maar ik weet nu dat ik het kan. Trots stap ik in de auto en rijd naar huis. Onderweg word ik ingehaald door een motorrijder. Ik lach als hij me voorbij gaat. Ik kijk nu al uit naar míjn volgende rit.