De dweilmachines rijden nog op de baan, toch staan mijn meiden al aan de rand van het ijs te wachten. Verlangend kijken ze naar het stoplicht dat straks op groen springt en zo aangeeft dat ze weer mogen schaatsen. Ik had goede verwachtingen van ons uitje, maar had niet gedacht dat mijn dochters zó enthousiast zouden zijn.

‘Toch niet op natuurijs?’ vroegen ze verschrikt toen ik voorstelde te gaan schaatsen. ‘Waar zouden jullie dat willen doen?’ was mijn wedervraag. ‘Het is 9 graden!’ Hun angst bleek voort te komen uit verhalen over kinderen die erdoorheen gezakt waren en dat niet hadden overleefd. De ijsbaan voelde voor hen toch veiliger. Ik ben gek op natuurijs, maar van die schoonheid overtuig ik ze later wel. Vandaag gaan we voor kunst.

We genieten alledrie met volle teugen. De eerste slagen zijn nog wat onzeker, maar daarna komen we gauw in het ritme. In het begin hebben de meiden nog veel vragen: ‘Waarom zitten die blauwe strepen in het ijs?’ ‘En die rode?’ ‘Waarom hebben sommige kinderen hesjes aan?’ ‘Wat is dat spul tussen het ijs en de boarding?’ Na een paar rondjes zijn de vragen op en komt er een glimlach voor in de plaats.

De jongste glijdt het liefst aan mijn hand over het ijs, maar af en toe wil ze het ook zonder mij proberen. Haar zus is zelfverzekerder. Als ze zin heeft om te kletsen, schaatst ze naast ons, anders rijdt ze stukjes voor ons uit. Wanneer ik mijn camera erbij pak voor een foto of filmpje, doet ze extra goed haar best.

Rondje na rondje gaan we, tot de volgende dweilpauze wordt aangekondigd. Met een boterham en ranja zitten de meiden aan de kant. De verplichte rust komt ze niet verkeerd uit, toch kunnen ze niet wachten tot ze weer verder mogen. Het is prachtig om ze zo fanatiek te zien. Hun stralende gezichten werken aanstekelijk, ik grijns ook van oor tot oor.

Af en toe laat ik de meiden even los en schaats ik een paar rondjes alleen. Ik voer het tempo op en merk dat het overstappen in de bochten, waar ik nooit echt goed in ben geweest, me nog best aardig af gaat. Ik voel lichte trots en vooral veel vrijheid, ook al is het uitzicht hier natuurlijk maar beperkt. Toch rem ik al gauw weer af en sluit ik aan bij mijn meisjes. Zelf schaatsen is leuk, samen schaatsen nog leuker. Hand in hand maken we de laatste meters van de dag. Reken maar dat we gauw weer terugkomen voor nog veel meer rondjes.