Ik update mijn TomTom en zet er een mooie route in. Dan veeg ik de bladeren van het pad achter huis, zodat ik er straks goed langs kan, en loop naar boven om me om te kleden. Terwijl ik mijn motorbroek aantrek, kijk ik door het raam. Het gaat wéér harder regenen. Met een diepe zucht doe ik mijn broek weer uit. Dit wordt hem niet vandaag.

Eigenlijk wilde ik gisteren op de motor op pad. Het was droog en bijzonder warm voor de tijd van het jaar, ideaal weer om er even lekker op uit te gaan. Maar ik zat zó slecht in mijn vel dat het echt niet verstandig was om op te stappen.

Vandaag ben ik genoeg opgeknapt om te gaan rijden. Het kan mooi even nu de meiden op school zijn, maar het weer werkt enorm tegen. Buienradar toont één grote blauwe regenvlek en de lucht is egaal grijs. ‘Beter in de regen op de motor dan droog op kantoor,’ grapte mijn lief nog. Hij heeft zeker een punt, maar ik kan het niet opbrengen.

Dus schakel ik over naar plan B: sinterklaascadeautjes inpakken. De meeste dingen heb ik al in huis, voor sommige moet ik nog de stad in of het internet op. Zuchtend haal ik de cadeaus en het pakpapier naar beneden. Op dit moment vind ik alles stom.

Ik treuzel lang voor ik echt aan de slag ga, los eerst een woordzoeker op, stuur een mailtje, pak wat te eten… Wanneer ik schaar en plakband eindelijk op tafel leg, is mijn humeur tot onder het nulpunt gezakt. En dat terwijl de buitentemperatuur nog zo aangenaam is.

Met tegenzin begin ik te knippen, te pakken en te plakken. En het gaat zoals dat gaat bij cadeautjes: je denkt aan het moment dat de ontvanger ze open zal maken. Als je het goed inschat, maak je diegene blij. En daar word jij natuurlijk óók blij van. Ik wil het nog niet toegeven, maar stiekem speelt er een glimlach om mijn lippen.

Die wordt nog groter als ik aan de meiden denk, die het Sinterklaasfeest meevieren en eveneens cadeautjes hebben gekocht. Ik kan de opgetogen blikken op het moment dat mijn ouders en ik hún pakjes openmaken, nu al voor me zien. Het wordt volgende week vast een gezellige avond.

Vanuit de woonkamer kijk ik de tuin in, waar mijn motor onder zijn afdak staat. De regen valt gestaag naar beneden. Ik richt me weer op de tafel, ben blij verrast als de eerste dichtregels voor bij de cadeautjes me zomaar te binnen schieten. Dat rijden komt binnenkort wel weer. Eerst ga ik een feestje organiseren.