Als ik naar bed ga, zie ik dat er nog licht brandt op de kamer van mijn oudste dochter. Wanneer ik bij haar ga kijken, blijkt ze nog te liggen lezen. ‘Dit boek is zó spannend,’ glundert ze. ‘Dit moet jij ook lezen!’

Bij de bibliotheek vindt mijn meisje het vaak maar lastig om te kiezen. De boeken van haar favoriete genre heeft ze al bijna allemaal uit en ze vindt het moeilijk om aan iets nieuws te beginnen. Geregeld houd ik haar daarom titels voor die mij wel aanspreken. ‘Zou dit wat zijn?’

Vaak rolt ze dan met haar ogen. ‘Dat vroeg je vorige keer ook al, mam,’ zegt ze dan. Of: ‘Je weet toch dat ik dat boek al lang gelezen heb?’ Ik kan het allemaal niet meer bijhouden. Daarom nemen we de boeken mee die haar goedkeuring wél weg kunnen dragen en stop ik soms ook één van de afgewezen boeken in de tas. Wie weet wil ze het toch nog proberen.

Onlangs las ze een boek waar ze in eerste instantie niets van wilde weten. Het bleek echter zo leuk dat ik er nu in bezig ben. Bij de bieb vonden we toevallig een vervolg erop, dat natuurlijk direct mee moest. Eerst viel het haar tegen, want het had een andere hoofdpersoon en een andere verhaallijn. Nu kan ze dus niet meer stoppen met lezen.

‘Er gebeuren zo veel leuke en onverwachte dingen dat je steeds wilt weten hoe het verder gaat,’ legt mijn dochter me enthousiast uit. Hoewel ze eigenlijk al zou moeten slapen, geniet ik van dit moment. Ik weet hoe heerlijk het kan zijn om te verdwijnen in een boek en ik vind het mooi te zien dat zij dat ook ervaart. ‘Nog heel even,’ zeg ik voor ik naar mijn eigen slaapkamer verdwijn. ‘En dan gaan slapen.’

Ik ben net zo’n beetje met mijn boek in slaap gevallen, als de deur opengaat en mijn meisje aan mijn bed staat. ‘Ik heb het uit, mam,’ zegt ze. ‘Het was echt prachtig. Ik leg het hier neer, zodat jij er morgen in kunt beginnen.’ De schat. Ik hoop dat ze nog lang van boeken blijft genieten.