Vandaag heb ik een vrije dag. Geen werk, geen kinderen, geen afspraken – niets. Ik kan dus alles doen wat ik wil, met als gevolg dat ik geen idee heb wat ik met mezelf aan moet. Het is prachtig weer om motor te rijden, maar dan heb ik wel een doel nodig.

Ik vraag een vriendin in Heerenveen of ik bij haar koffie kan komen drinken, maar zij heeft al andere plannen. Ik bel een vriendin in Amersfoort, maar zij neemt de telefoon niet op. Om de tijd tot mijn besluit te overbruggen, ga ik wandelen. Mét een doel: ik moet nog een pakketje ophalen.

Vlak voor ik bij de supermarkt ben, een extra doel, belt mijn lief. Ik leg hem mijn doelloosheid voor en hij stippelt prompt een route voor me uit. ‘Eerst rijd je naar Ommen, dan over de stuw bij Junne, door richting Hellendoorn, …’ Halverwege zijn opsomming onderbreek ik hem; dit kan ik nooit allemaal onthouden.

Wanneer ik thuiskom van mijn wandeling heb ik een appje waarin een prachtig voorstel staat. Ik zet de belangrijkste plaatsen in de TomTom en stap tevreden op mijn motor. Ik heb doelen!

De eerste bestemming ligt bij Junne. De stuw die daar in de Vecht is gebouwd is prachtig. Samen zijn we er al vaker langs gereden, zelf ben ik er nog nooit geweest. Ik neem de tijd om rond te kijken. Vissers gooien hun lijnen uit, wielrenners passeren en er zijn veel wandelroutes uitgezet. Hier moet ik nog eens terugkomen!

Mijn tweede doel is minder specifiek, maar daarom niet minder belangrijk: koffie met wat lekkers. Dat klinkt makkelijk, maar ik vind het vaak lastig om een geschikte plek te vinden. Wanneer heb ik zin in iets? Waar kan ik goed parkeren? Waar kun je gezellig zitten? Tegen de tijd dat ik alle vragen beantwoord heb, ben ik de horecagelegenheid waar ik had kunnen pauzeren meestal al lang voorbij gereden.

Net na Nijverdal, vlak voor ik richting de Holterberg ga, tref ik een grote parkeerplaats. Tussen de heidevelden en de bossen liggen wandelroutes, maar je kunt er ook koffie krijgen. Tevreden kijk ik even later naar de latte macchiato, de cheesecake en mijn helm op het tafeltje. Doel twee behaald!

Vanaf het terras bel ik mijn schoonzus. Zij woont vlak langs mijn voorgenomen route. Als ze niet opneemt, app ik haar de vraag of ik langs kan komen voor thee. Via Deventer rijd ik naar de dijk langs de IJssel. Vlak voor ik bij haar huis ben, kijk ik op mijn telefoon. Helaas, ze moet zo weg.

Ik kronkel verder langs de rivier en vraag me af wat nu mijn laatste doel moet zijn. Drie doelen voelt veel logischer en completer dan twee, maar ik weet echt niet wat ik nog toe kan voegen. In plaats van de kortste route naar huis, sla ik nog een keer af en rijd ik door de Dellen. Ik geniet van de schitterende herfstkleuren in het bos.

Dan pas schiet me het laatste doel te binnen. Dat is natuurlijk de rit zelf! De prachtige landschappen die ik heb gezien, de wind die ik heb gevoeld en het plezier dat ik onderweg heb gehad. In gedachten zet ik het derde vinkje. Doel gehaald.