Uit mijn ooghoek zie ik hoe mijn jongste dochter haar tablet wil ontgrendelen. ‘Nee, nu niet,’ corrigeer ik haar. ‘Maar ik ga helemaal niet op Roblox!’ sputtert ze. ‘Ik wil alleen maar kijken of er nog nieuwe berichten zijn in Wordfeud.’

Ze heeft nog geen eigen telefoon en kan dus niet met vriendinnen appen, maar middels Wordfeud heeft ze een alternatieve manier van communiceren gevonden. Slim, dat wel, maar het is niet mijn bedoeling dat ze nu steeds haar tablet erbij pakt. En dus kom ik met een ander voorstel: ‘Laten we gaan scrabbelen.’

Met grote ogen kijkt mijn meisje me aan. ‘Wat is dat?’ wil ze weten. ‘Wordfeud,’ antwoord ik, ‘maar dan zonder schermpje.’ Hoewel ze nog niet helemaal overtuigd lijkt, grijp ik mijn kans en haal het spel van boven.

We gaan tegenover elkaar aan tafel zitten en ik neem de deksel van de doos. We leggen alle letters op de kop en zetten er elk zeven op ons plankje. Nieuwsgierig bekijkt ze de vakjes op het bord. ‘Dit lijkt inderdaad wel op Wordfeud,’ concludeert ze. ‘Klopt,’ zeg ik met een knipoog, ‘ze hebben er ook een bordspel van gemaakt.’ Het duurt een paar tellen voor ze begint te lachen.

Van haar mag ik beginnen. Nadat ik BORD heb gelegd, legt zij DER. Samen tellen we de behaalde punten. ‘Gaat dat niet automatisch?’ vraagt ze licht teleurgesteld. ‘Vergeet niet de letters op je plankje weer aan te vullen,’ adviseer ik daarna. Mijn meisje kijkt me grijnzend aan. ‘Moet ík dat doen?’ vraagt ze dan. ‘Op de tablet gaat dat vanzelf!’

Om de beurt leggen we een woord op het bord. Af en toe geef ik haar een tip en zo zorg ik ervoor dat ze me in puntental steeds net voor blijft. Geruime tijd gaat het goed, dan verslapt haar aandacht. Haar handen vinden een rondslingerende pen en een memoboekje en tussen haar beurten door verschijnt er een poedel op papier.

Het laatste deel van het spel loopt moeizamer, maar het lukt haar toch een C en de Q weg te spelen. Knap! Eén voor één leggen we de laatste letters neer. Ik ben als eerste uit, maar als we de punten verrekenen, komt zij als winnaar uit de bus. Blij verrast kijkt ze op van haar tekening.

‘Vond je het wat, dat offline Wordfeud?’ wil ik weten. ‘Jawel,’ antwoordt ze. Dan betrekt haar gezicht: ‘Maar we konden helemaal niet chatten!’ zegt ze. ‘We konden toch in het echt met elkaar praten?’ Mijn meisje kijkt me aan. ‘Dat is anders,’ stelt ze vast. En dan: ‘Mag ik nu op mijn tablet?’