Een beetje wiebelig sta ik aan het aanrecht een pre-ontbijt te verzamelen: ik schenk drinkyoghurt in een glas en pak een handjevol Pringles uit de voorraadkast. Fijn dat die chips niet zo kruimelen, dan kan ik ze straks mooi meenemen naar bed.

Mijn jongste dochter vraagt me de laatste tijd geregeld of ik haar om kwart voor zeven wakker wil maken, zodat ze nog even kan blijven liggen tot ze echt uit bed moet. Dat is fijner dan bruut uit haar slaap gehaald te worden, zegt ze.

Eigenlijk wil ik dat niet doen, want ik vind het zelf ook zo lekker om nog even te snoozen. Het is dus zaak zo snel mogelijk een fatsoenlijke wekker voor haar te kopen, zodat ze zelf haar ontwaaktijden kan regelen. Tot die tijd kom ik af en toe aan haar verzoek tegemoet en sleep ik mezelf na de eerste wekker onder de dekens vandaan om haar voorzichtig wakker te maken.

Zo ook vanmorgen. ‘Lieverd, het is tien voor zeven,’ fluisterde ik toen ik aan de rand van haar halfhoogslaper stond. Ze sloeg haar ogen op en keek me slaperig aan. ‘Blijf nog maar lekker liggen, je hebt nog even tot je er echt uit moet.’ Gelukzalig draaide ze zich weer om.

Daarna ging ik door naar de slaapkamer van de oudste. ‘Schat,’ begon ik zachtjes. Toch schrok ze zich een ongeluk. Ze schoot overeind en keek verwilderd de donkere kamer rond. ‘Wat is er?’ vroeg ze. ‘Het is tien voor zeven,’ vertelde ik. ‘Tijd om langzaamaan wakker te worden.’

Ze draaide haar hoofd en wierp een blik op de klok. ‘Wat is er dan mis met mijn wekker?’ wilde ze weten. ‘Helemaal niks,’ antwoordde ik. Ze herhaalde haar vraag, ik mijn antwoord. ‘Maar er staat dat het tien voor vijf is!’ zei ze toen.

Ik keek op mijn horloge en zag dat ze gelijk had, het was inderdaad nog lang geen zeven uur. Hoe had ik me zo kunnen vergissen? En bovendien: waar was ik dan zélf wakker van geworden? Ik bood mijn excuses aan en wenste mijn dochter een goede nacht. Daarna liep ik terug naar de kamer van haar zusje en legde mijn vergissing uit. ‘Dus je kunt nog twee uur verder slapen,’ besloot ik. ‘Dit is de beste vergissing ooit!’ glunderde ze.

Terwijl mijn meiden weer lekker wegdommelden, lag ik met open ogen in bed te luisteren naar de vogels die buiten al floten. Tegen mijn nachtelijke gewoontes in checkte ik mijn appjes en legde ik wat woorden in Wordfeud. Nog steeds kon ik niet slapen. Nu sta ik dus met drinkyoghurt en chips in de keuken. Ik hoop dat ik zo toch even en slaap val. Of anders dat het snel zeven uur is. Maar dan echt.