Feest! Taart, slingers, ballonnen en -lekker ouderwets- post! Zo’n fijne dikke stapel enveloppen op de mat maakt een verjaardag pas echt af. Elke envelop bevat een klein cadeautje, speciaal voor jou uitgekozen.

Iemand is voor je naar de winkel gegaan. Naar de supermarkt, de kantoorboekhandel, de Hema of de Bruna op het station. Hij is langs de rekken gegaan, heeft ze wellicht rondgedraaid. Hij heeft stiekem gegniffeld om een goede grap of zijn tenen gekromd om een slechte. Uiteindelijk heeft hij een keuze gemaakt, de kaart afgerekend en mee naar huis genomen. Daar heeft hij er een boodschap in geschreven, de envelop geadresseerd en van een postzegel voorzien. Ten slotte is hij, op de dag vóór je verjaardag, naar de brievenbus gegaan om je kaart te posten, opdat jij je écht jarig zult voelen vanaf het moment dat je het vrolijke geklepper bij de voordeur hoort.

Wanneer dat moment aanbreekt, loop je, huppel je bijna, naar de gang en neemt je felicitaties van de mat. Je opent de eerste envelop en leest …it’s you’re birthday! Je knippert met je ogen. Wat? Staat het er echt? Ja, ook in vertaling: …het is jij bent jarig!

Is er dan helemaal níemand die je kaart goed heeft nagekeken? De ontwerper niet? De typograaf? Zijn collega of baas? De drukker? De inkoper? De winkelmedewerker die de kaart in het rekje heeft gezet? De verkoper bij wie je afrekende? En heeft zelfs degene die hem jou gestuurd heeft niets gezien?

Kennelijk niet. Kennelijk ben jij de eerste. Terwijl je nogmaals grinnikt open je de kaart om te kijken wie je deze knullige fout gestuurd heeft. Wie je nog eens in kunt wrijven niet goed te hebben opgelet.

Daarna open je nieuwsgierig de volgende envelop. Met deze dag komt het wel goed. Het is jij bent immers jarig.

Berber Bouma