Vroeger dacht ik dat blindheid iets verschrikkelijks was, dat het een zware impact op mijn leven zou hebben. Eén reclameblok op televisie maakte me echter duidelijk dat ik al jaren aan diverse soorten blindheid lijd – zonder het te weten!

Ambi Pur maakte mij attent op het begrip geurenblindheid. Andere mensen schijnen te vinden dat mijn huis stinkt, terwijl ik zelf al zo aan die stank gewend ben dat ik hem niet meer opmerk. En IKEA wees mij op mijn rommelblindheid. Volgens de Zweedse keten zie ik mijn eigen rotzooi niet, maar vinden anderen mijn huis een grote bende.

Ik zie geen problemen. Volgens mij héb ik ook geen problemen. Niet op het gebied van rommel of geur, tenminste. (Behalve als je het aan mijn man vraagt, die inderdaad vindt dat ik mijn rommel wel wat vaker op mag ruimen.)

Wie waarschijnlijk wel problemen hebben, zijn de grote bedrijven zelf. Zij verkopen niet genoeg. En om daar wat aan te doen, praten ze mij eerst een probleem aan, zodat ze direct daarna een oplossing kunnen bieden. Een oplossing die mij geld kost, natuurlijk.

Ambi Pur laat mij luchtverfrissers kopen voor in de woon- en slaapkamer. Die ik niet koop, want zo fris ruiken luchtverfrissers over het algemeen niet. IKEA stuurt niet alleen mij naar haar winkel, maar ook mijn man: ‘…want als jij opruimt voor een ander, ruimt een ander op voor jou.’ Alsof ik erop zit te wachten dat een ander voor mij opruimt! Dan kan ik helemáál niets meer terugvinden!

Ik laat het zo. Zolang mijn blindheid zich beperkt tot geuren en rommel, kan ik er prima mee leven. En dat anderen zich daaraan storen? Ach… daar ben ik blind voor.

Berber Bouma