Mooi zijn ze niet, verre van dat zelfs. Maar wat hebben ze me al naar veel prachtige plaatsen gebracht! Wat heb ik gelachen, gedroomd en genoten terwijl de zolen sleten en de kilometers onder me door gleden! Wat heb ik een plezier gehad terwijl ik met mijn wandelschoenen op pad was!

De meeste mensen die horen dat ik de Nijmeegse Vierdaagse een aantal keren gelopen heb, vinden me knap. Of stoer. Bijzonder. Zodra ik vertel dat ik ook buiten die vier dagen om geregeld op pad ga om twintig of dertig kilometer te wandelen, vinden ze me gek. Want voor de lol een eind lopen, dat dóe je toch niet?

Waarschijnlijk weten zij niet dat wandelen zo veel meer is dan de ene voet voor de andere zetten. Het begint al bij de vraag wáár je die voeten neerzet: een straat van klinkers is zo anders dan een bospaadje of een zandweg door de duinen. Het zompige zuigen van natte veengrond voelt zo veel mooier dan de platte stappen op een geasfalteerde weg.

Als je met vijf of zes kilometer per uur door de kleurige tulpenvelden beent of je bijna van de dijk
laat waaien langs het IJsselmeer, ervaar je in wat voor prachtig land we leven. De jonge herten die je in het voorjaar op Veluwe tegenkomt en de lammetjes in de weilanden leggen een glimlach op je gezicht die er voorlopig niet meer vanaf komt.

En dan zijn die andere zintuigen er nog. In een naaldbos snuif je de heerlijke geur op van dennen en sparren en in een vlak winterlandschap kun je de vrieskou zo diep inademen dat je longen ervan gaan tintelen. Je hoort de merels naar insecten zoeken tussen de herfstbladeren op de grond. Een specht die tegen een boomstam klopt en die zich, hoe goed je ook zoekt, niet laat zien. Zelfs een langsrazende trein klinkt mooi wanneer je je bedenkt naar wat voor onbekende plaatsen je nog reizen kunt.

Tijdens het lopen heb je tijd om de wereld te zien en de schoonheid van de natuur te ontdekken. En cultuur. Geschiedenis. Veel tochten voeren je langs historische plekken die je anders nooit zouden zijn opgevallen. Van stadspoorten tot schaapskooien, van rechte kanalen tot oude kronkeldijken. En wanneer je tijdens het lopen uitgekeken bent, kun je je gedachten gewoon verder laten dwalen. Een beetje voor je uit dromen. Plannen maken. Genieten.

Nee, mijn wandelschoenen zijn beslist niet mooi. Maar na de vele honderden kilomters die ik erop gelopen heb en na alles wat ik heb gezien, gehoord, gevoeld, geroken en geproefd (wat te denken van zoete bramen en frambozen langs de route!) zie ik er toch enige schoonheid in. Niet in de schoenen zelf, maar wel in het intense geluk dat ze me tijdens al die wandelingen hebben gegeven.