Mijn vriendin begrijpt me niet. Het was even leuk tussen ons, maar nu is het over. Ze moet het huis uit. Een gewone ex wijs je dan de deur, maar met deze gaat dat anders; de openstaande buitendeur negeert ze volkomen. Ze drijft me tot wanhoop, want dat ik op een humane manier van haar af kom, lijkt inmiddels uitgesloten. De dood is optie twee. Maar zojuist trippelde mijn vriendin door de keuken en keek me in de ogen. Nu kan ik het niet meer.

Ik was blij verrast toen ik haar enkele weken geleden voor het eerst zag. Klein, sierlijk en snel. Muis is een huisdier van de ideale soort: ze vraagt geen aandacht en geen verzorging, maar laat zich rustig bekijken wanneer ze rondscharrelt. Ik vond haar zo lief dat ik haar mijn vriendin ben gaan noemen en dat is waarschijnlijk waar het mis ging: het menselijk vlees is immers zwak.

Mijn man vindt het niet fijn dat ik een vriendin heb en de gedachte dat ze misschien een ander zal vinden om kleine vriendjes en vriendinnetjes mee te krijgen, spreekt mij ook niet echt aan. Ze moet dus weg. Het huis uit, liefst zo snel mogelijk. Maar vrijwillig gaat ze niet, dus kan ik niet anders dan optreden.

Ik begon met muisvriendelijke methodes in de hoop haar levend te vangen, maar daar trapte mijn vriendin niet in. Ik zette een doosje met gif en hoopte dat ze snel en pijnloos zou sterven. Uiteindelijk zette ik zelfs ouderwetse vallen met stukjes kaas. Tevergeefs. Hoe kon ik weten dat muizen daar in deze tijd niet meer in trappen?

Hoewel ik haar al een paar dagen niet meer had gezien, droomde ik ’s nachts over mijn vriendin. Ik ving haar met mijn blote handen en leverde een flink gevecht, want in mijn slaap was ze zo groot als een kat en kronkelde ze in mijn armen om los te komen. Dat lukte uiteindelijk; ze vluchtte een paar huizen verderop een slaapkamerraam in.

Vandaag gaf de buurvrouw me een pot pindakaas, naar het schijnt hét middel om mijn vriendin een kopje kleiner te maken. Letterlijk, want ook muizenvlees is zwak en ze zal in één keer dood zijn. Zegt men. Maar net toen ik de vallen wilde zetten liep ze dus door de keuken en keek ze me aan. En in plaats van zo’n echte heb ik dus weer zo’n nepval gezet, waar ze toch niet in zal trappen. Mijn vriendin krijgt nog één nacht om zich levend te laten vangen. Daarna zullen we zien hoe sterk ik ben.