Mijn hoofd zit vast en mijn schrijven is stuk. ’t Is niet dat ik geen ideeën heb, maar ik krijg ze niet op papier. Laat staan in mijn laptop. Je zou het een writers’ block kunnen noemen, ware het niet dat je daarvoor eerst schrijver moet zijn.

Vrijwel elke workshop of cursus creatief schrijven, of je ‘m nu volgt of geeft, begint met een oefening in freewriting. Domweg schrijven is dat, zonder nadenken en zonder stoppen. Op die manier breng je je creativiteit en je inspiratie op gang en kun je daarna écht los. Heb je een verhaal, dan kun je dat vertellen. Vind je freewriting stom, dan schrijf je dát. Ik ga nog een stap verder: ik schrijf niks.

Gewoonlijk komen de ideeën, vaak in bijna uitgewerkte vorm, vanzelf naar boven als ik buiten ben. Ik wandel en ren me dus een ongeluk, maak tientallen kilometers in de regen en ook als het vriest, maar mijn hoofd blijft leeg. Ongetwijfeld heb ik tijdens het lopen dingen gedacht, maar bij thuiskomst heb ik daar geen herinneringen aan, dus blijf ik naar een leeg scherm staren.

Ook de regels in mijn schrijfboekje blijven onbeschreven. Het boekje zit vrijwel altijd in mijn tas, want je weet maar nooit, maar tegenwoordig zou ik het net zo goed thuis kunnen laten. Zolang ik leeghoofdig rond blijf lopen en de woorden uitblijven, is er immers toch niets te noteren.

De druk wordt opgevoerd door een mailtje vanuit het platform waarvoor ik mag schrijven. Of ik nog steeds enthousiast ben? Ze hebben weer ruimte voor nieuwe blogs. Ja, natuurlijk wil ik nog. Graag zelfs, als iemand me maar even wil vertellen hóé!

In arren moede ga ik maar freedrawen, voor zover dat bestaat. Met een kroontjespen en Oostindische inkt vertrouw ik mijn frustraties toe aan het schetsboek. Blokjes om buiten the box te denken, sleutels en slotjes om mezelf open te stellen. Het voelt belachelijk en levert, behalve grote zwarte vlekken, ook nog eens bar weinig op.

Hardlopen en wandelen werken dus niet, pressie van buitenaf evenmin. Toch lijkt er meer schrijver dan illustrator in mij te schuilen, want tussen de vlekken verschijnen vaker losse woorden dan tekeningen. Vanuit de idee dat ik wíl schrijven is dat een mooie gedachte. Nu nog afwachten of die gedachte genoeg is om er een nieuwe tekst van te maken…