Deze week kreeg ik persoonlijke post van optiekketen Hans Anders. Speciaal voor mij, want op de omslag stond ‘exclusief voor u’. Men deed mij een bijzonder aanbod: 3 all-inclusive brillen tegen all-in prijzen. Voor mijzelf of om cadeau te geven. Hè? Het was toch exclusief?

Vroeger was iets exclusiefs bijzonder en all-inclusive alleen om van te dromen. De tijden zijn veranderd: exclusief is voor iedereen en het begrip all-inclusive is op werkelijk álles van toepassing. 

Het is natuurlijk mooi dat Hans Anders mij all-inclusive brillen tegen all-in prijzen belooft, maar ik verwacht ook niet anders. Wie is er tevreden met twee losse glazen, een leeg montuur of enkel twee neussteuntjes? Als ik een bril koop, wil ik een complete bril. Dat is overigens niets nieuws; geen enkele opticien heeft ooit geprobeerd mij een halve bril te verkopen en ik heb ook nog nooit een exemplaar zonder pootjes gekregen. Bovendien ben ik al gewend aan één factuur, niet aan verschillende rekeningen voor de afzonderlijke onderdelen van de bril.

En dan de kreet ‘exclusief voor u’. Hoeveel waarde heeft die als daar onder staat dat mijn familie en vrienden daar eveneens mee worden bedoeld? Ben ik dan niet bijzonder meer? Speciaal? Exclusief? Natuurlijk niet. Voor een bedrijf als Hans Anders ben ik even onbelangrijk als ieder ander, tot ik over de drempel stap en geld kom spenderen. Dán doe ik er toe. Maar wat betreft Hans kan ik net zo goed iemand Anders laten gaan.

De tegenstelling tussen de woorden exclusief en (all-)inclusive is overigens wel interessant. Niet iedereen lukt het om de begrippen goed van elkaar te scheiden en op de juiste manier toe passen, getuige de ‘wervende’ tekst op Turkije.nl. Daar kun je namelijk kiezen voor een all-ínclusive vakantie éxclusief luxe. Dat is pas zonde van je geld! Een nieuwe bril is dat trouwens ook. Ik heb nog twee complete exemplaren, dus ik ben al all-inclusive.