Op hier en daar wat zuchten en een gefluisterd ‘Oei!’ of ‘Bijna!’ na is het stil in de zaal. Af en toe klinkt een nummer. En dan, plotseling een euforisch ‘Bingo!’ Pennen en stiften gaan neer. Teleurgesteld gemopper stijgt op. ‘Nee hè!’ en: ‘Ik hoefde er nog maar twee!’ Ik had het van mezelf nooit verwacht, maar ik ben op een heuse bingo beland.

De camping waar we onze tent hebben opgezet biedt naast kampeerplaatsen ook een recreatieprogramma. Er werd een bingo aangekondigd en de buurvrouw van een paar tenten verderop heeft me meegevraagd naar dit evenement. Hier zitten we dus, in een stampvolle zaal en met uitzicht op de prijzentafel die vol staat met onder meer een ‘handige grillpan’, een ‘decoratieve thermometer’ en een ‘luxe taartschep met bijpassende vorkjes’. Het is bijna knap, hoe de meisjes van het recreatieteam iedere prijs van een passend bijvoeglijk naamwoord voorzien.

Ik ben bijgekomen van de eerste verbazing (de ouderwetse bingomolen heeft plaatsgemaakt voor een grote zoemende machine en de weg te strepen figuren worden aangegeven middels een bord waarop per ronde lampjes aan en uit worden gezet) en maak kennis met mijn tafelgenoten. Het zijn voornamelijk dames die al langer op de camping staan (‘bijna zevenendertig jaar’) en die wekelijks naar de bingo komen. (Nou ja, wekelijks… ‘Alleen tijdens het seizoen natuurlijk, van Pasen tot de herfst.’) Ze hebben hun eigen bingostiften om de omgeroepen getallen mee aan te stippen en weten precies wanneer ze een slokje mogen nemen om de hele avond met hun glas Rivella te kunnen doen.

Vlak voor de pauze wordt er een nieuw begrip aan mijn vocabulaire toegevoegd, we spelen een ‘staande bingo’. Iedereen staat en in plaats van je kaart zo snel mogelijk vol te krijgen, gaat het er nu om hem zo lang mogelijk leeg te houden. Als er een nummer genoemd wordt dat op je kaart staat, moet je gaan zitten. Wie het langst blijft staan, wint een ‘mooie decovaas waar je ook een kaars in kunt zetten’. Of zoiets. De zaal staat en de spanning is te snijden, want nu kun je zíen hoe groot de concurrentie nog is. Wanneer ik bij de tweede ronde staande bingo één van de laatste drie ben, voel ik warempel hoe mijn hartslag iets versnelt. Dan wordt nummer 71 omgeroepen en moet ik gaan zitten. Helaas.

Alhoewel… Echt erg vind ik het niet, want we speelden deze ronde voor een ‘handige staaf mixer’ en ik heb toch geen elektriciteit in de tent. Vol verbazing kijk ik dan ook hoe anderen later trots met een ‘praktische wasmand’ of een ‘fantastische stereo-installatie’ naar hun tafel teruglopen. Waar láát je die dingen op de camping? Mij levert de avond geen prijs op, maar mijn buurvrouw heeft meer geluk. De bofkont neemt aan het eind van de avond een ‘leuk schilderij van een koe’ mee naar de tent.