Afgelopen week was ik jarig. ‘Alweer 27, een mooie leeftijd,’ zoals een vriendin van me jaarlijks zegt. Zondag had ik het gevierd met wat familie en vrienden, dus had ik weinig verwachtingen van de dag zelf. Toen ik thuiskwam van mijn werk, lagen er enkele verjaardagskaarten op de mat en stond mijn schoonzus met mijn oudste dochter in de keuken pannenkoeken te bakken – tof, mensen die aan je denken en écht moeite voor je doen.

Op Facebook bleef het rustig, want ik heb mijn verjaardag niet vermeld in mijn profiel. Vrijwel dagelijks krijg ik meldingen waarin staat dat er vrienden jarig zijn en pushberichten om die jarigen te feliciteren. Meestal doe ik dat niet. Niet omdat ik mijn vrienden geen fijne dag en geen gezond en gelukkig nieuw jaar wens, maar omdat ik niet houd van die openbare felicitaties. Waarom moeten andere mensen zien en lezen hoe ik mijn vrienden feliciteer? Zullen ze me daardoor meer waarderen? Lijk ik er een beter mens door? Vriendelijker en attenter?

Ik heb een ouderwetse verjaardagskalender op de wc hangen waarop geboortedagen en -jaren staan aangegeven. Regelmatig stuur ik kaartjes, zend ik appjes en vergeet ik ook mensen te feliciteren omdat ik op de wc wél aan hun verjaardagen denk, maar ze weer vergeet wanneer ik heb doorgetrokken. Lange tijd was ik ervan overtuigd dat mijn kalender beter was dan Facebook. Maar is dat ook zo? Is zo’n kalender echt meer waard omdat hij authentieker (of gewoon ouderwetser?) is dan de digitale variant? Voordeel van Facebook is natuurlijk dat je je gelukwensen meteen op de timeline van de jarige kunt plaatsen. Op de kalender kan ik schrijven wat ik wil, maar iemand anders’ feestvreugde wordt er niet door verhoogd.

Op mijn verjaardag bleef het online dus lange tijd stil, tot één van mijn Facebookvrienden mij toch digitaal feliciteerde. En daarna nog iemand. En nóg iemand. Kennelijk werden de berichten opgemerkt, want de na verloop van tijd werden de posts steeds eerlijker: ‘Zie ik dat nou goed? Ben je jarig! Van harte!’ en ‘Jij bent jarig? Van harte gefeliciteerd!’

Kort geleden zou ik (in gedachten) knorrig opmerken dat het simpele en te makkelijke felicitaties waren. Nu ben ik er toch blij mee. Want een makkelijke felicitatie geeft je nog altijd een jariger gevoel dan géén felicitatie. En dus like ik de berichten en dank ik jullie voor de bescheiden bijdrage aan mijn verjaardagsfeestje.