‘Mam, mag ik plaatjes typen?’ Aan het woord is mijn dochter Meike (3). Ze kan al goed met mijn smartphone overweg, weet hoe ze foto’s kan maken, filmpjes kan kijken en plaatjes kan typen in WhatsApp. Wat dat betreft is ze niet anders dan de meesten van ons. Want wie wil zijn gevoel nog in woorden beschrijven wanneer je het in één klein beeld uit kunt drukken?

Soms voel je je een lachende kat, een grijnzende duivel of een spook met een zwart oog. Een andere keer is een omgekeerde duim voldoende om te laten weten hoe het met je gesteld is. Het kan allemaal en sinds een paar maanden nog verantwoord ook, want je kunt de kleur van de duim aanpassen aan die van je huid. Nu is de mijne nog waterig roze, maar binnen een paar maanden wordt hij één of zelfs twee tinten donkerder. Handig, want dan weten mijn digitale vrienden meteen hoe lang ik ’s zomers in de zo’n heb gelegen.

Facebook snapt nu ook dat het al lang achterliep met dat ene vind-ik-leuk-duimpje, dus kunnen we sinds enkele dagen kiezen hoe we onze mening geven. Voor wie nog niet weet hoe dat werkt, geeft Facebook onder de knop waarmee je al jaren kunt reageren enthousiast het advies: ‘Nieuw! Reageer op een bericht’. Reageren met een plaatje. In de wereld van mijn nog analfabete dochter is dat natuurlijk gewoon, maar ik snap het nog niet helemaal.

Of wíl ik het niet snappen? Want toegegeven: ik druk op Facebook ook op duimpjes en op Instagram en Twitter deel ik geregeld hartjes uit. Maar toch… zelfs onder meer of minder informatieve e-mails van commerciële bedrijven wordt naar mijn mening in de vorm van een plaatje gevraagd. Is dat écht nodig? Gelukkig staat er onder de emoticons een extra optie: afmelden.