Facebook is de eerste die me eraan herinnert dat mijn man en ik vandaag vijf jaar getrouwd zijn. Oei. Dat voelt behoorlijk lullig. Anderzijds, wat zegt zo’n datum nu helemaal? En hebben we wel zoveel te vieren?

Onze trouwdag was mooi. Niet heel groots en uitgebreid, maar onze vrienden waren er en ook enkele familieleden. Fijne mensen. Een vriendin grapte nog dat we haar verjaardag wel erg bijzonder maakten door zo’n feest voor haar te regelen.

Onze tweede huwelijksdag viel op Eerste Paasdag. We waren net bij mijn schoonouders aangekomen om eieren te zoeken en te lunchen, toen mijn schoonzus belde. Zij en haar vriend konden niet komen, omdat hij in het ziekenhuis lag. Van de lunch kwam niet veel meer terecht; mijn man reed meteen naar Zwolle om zijn broer op te zoeken.

Dat hebben we de dagen daarna nog vaak gedaan, want mijn zwager bleek niet zomaar ziek. Zijn kanker was al in zo’n vergevorderd stadium dat behandeling zinloos was. Nog geen twee weken later overleed hij.

Vorig jaar hadden we kunnen vieren dat we vier jaar getrouwd waren. Bij die dag hebben we echter nog minder stilgestaan dan die keer dat we hoorden dat mijn zwager ziek was. Deze keer wisten we van tevoren al dat het een moeilijke en zware dag zou worden, want enkele dagen eerder was mijn schoonvader overleden. Vandaag was de uitvaart.

Tijdens de afscheidsbijeenkomst speelde en zong mijn man Nieuwe Dag voor zijn vader, een nummer van de band waarin mijn man jarenlang gitarist was. Hij is een goede muzikant, maar niet zo’n beste zanger. Toch heb ik nog nooit zo’n mooie uitvoering van het nummer gehoord als deze.

De tekst is treffend, soms pijnlijk, maar zó waar. Ieder verlies laat je achter met vragen, herinneringen en gemis. Desalniettemin moet je door, ook nu, want na elke nacht komt weer een nieuwe dag. Met nieuw leven. Letterlijk, want tijdens de uitvaart beviel een vriendin van ons van een tweeling.

Vandaag, op onze vijfde trouwdag, vieren die meisjes hun eerste verjaardag. Ook dat zie ik op Facebook. Wat fijn toch, dat dat medium zo goed met ons meedenkt, al kan ik niet volmondig zeggen dat ik het echt ‘leuk’ vind om op alle herinneringen aan 20 april terug te kijken. Ik ben benieuwd wat ons zesde huwelijksjaar ons brengt.

(Tekst van Nieuwe Dag: Bas Nijhof, Nou En)