Midden in de kamer staat een meisje te dansen op veel te luide muziek. Ze zwaait met haar armen, beweegt met haar hele lijf. Af en toe springt ze, om de dans kracht bij te zetten. Haar haren zwiepen om haar hoofd als ze headbangt.

Het aanrecht staat vol verpakkingen, etensresten en opgestapelde afwas. Op tafel koffiekopjes en ontbijtkommen, een lege chipszak, chocoladewikkels, tijdschriften, viltstiften, nagellakremover en andere meer of minder belangrijke dingen.

Op het eerste gezicht lijkt de kamer op die van een student. Wie langer, beter kijkt, ziet dat de ruimte daarvoor te groot is. Dat de meubels te duur zijn. Dat de vloer onder de rommel eigenlijk best schoon is. En vooral: dat er geen lege bier- en wijnflessen rondslingeren, maar allerlei soorten kinderspeelgoed.

Dat dansende meisje, dat ben ik. Ik bruis van de energie en de mogelijkheden. De kinderen logeren een paar dagen bij mijn ouders, mijn man is met zichzelf op pad en ik heb het huis voor mezelf. Niet alleen het huis, ook de tijd. De keuzes. Ik hoef me aan niemand aan te passen, aan niemand te verantwoorden en ik voel me ongekend vrij. Zelfs de klok is stil blijven staan op het moment dat mijn huisgenoten weggingen, speciaal voor mij.

Deze dagen kies ík welke muziek er op staat en hoe hard de radio gaat. Ik bepaal wat ik eet en op welk moment, zonder dat iemand zeurt dat het te veel, te weinig of niet lekker is. Ik ga de deur uit en kom thuis wanneer het mij uitkomt. Ik laat alles achter me liggen en er is niemand die zegt dat ik op moet ruimen.

Het zijn slechts drie dagen, maar ze geven me zo veel ruimte, zo veel vrijheid! Even geen verhaaltjes voorlezen, spelletjes spelen, kleren klaarleggen, vragen beantwoorden, afspraken maken, rekening houden met anderen… Ik kan me niet herinneren dat ik sinds mijn studententijd zo veel lucht heb gevoeld.

Natuurlijk is het fijn als ik straks weer kan lachen met mijn meisjes en knuffelen met mijn man, maar nu nog even niet. Voor ze terugkomen ga ik heus wel opruimen, afwassen en schoonmaken. Voor ze er weer zijn doe ik een nieuwe batterij in de klok en zet ik de tijd weer aan.

Dat is straks. Eerst gaat de muziek nog een laatste keer voluit en dans ik in mijn eentje door de kamer. Heel even ben ik nog student in eigen huis. Straks draai ik het volume wel weer naar beneden, zet ik kinderliedjes aan en ben ik weer gewoon moeder en vrouw.