Maandagochtend. Boos druk ik mijn telefoon uit. Waarom kan ik niet gewoon een méns aan de lijn krijgen, in plaats van een keuzemenu met achter elke toets dezelfde computerstem? Ik heb echt geen moeilijke vraag, wil alleen een fout rechtzetten. Voor één keer doe ik dus wat ik anders nooit doe: ik schrijf de Volkskrant aan middels een tweet. Dat zal ik weten ook.

Na het gepuzzel om mijn verhaal in de maximale 280 tekens de krijgen – het zijn er meer dan de 140 van weleer, maar in gevallen als deze nog steeds te weinig – druk ik op ‘verzenden’. Ik sluit Twitter en ga naar mijn lokaal om les te geven.

Wanneer ik in de pauze kijk of ik al een reactie heb, lijkt mijn telefoon ontploft. De afdeling webcare van de Volkskrant noemt mijn tweet ‘nu al de leukste van de dag’. Tientallen mensen hebben het bericht geliket of doorgestuurd en velen geven complimenten; niet aan mij, maar aan onze oudste dochter.

Ze had het dit weekend dan ook wel erg bijzonder aangepakt. Vóór de kinderen zaterdagmorgen naar zwemles gingen, lag de krant niet op de mat en toen we terugkwamen, was hij er nog steeds niet. Ik baalde flink, zo kon ik het weekend toch niet beginnen! Boos op de nieuwe bezorger belde ik door dat we geen krant gekregen hadden en zette koffie.

Vanochtend, vlak voor de meiden naar school gingen, stond de oudste plotseling met de weekendkrant te zwaaien. Hoe kwam ze dáár nou aan? Stralend: ‘Ik wilde met jullie rummikuppen, dus had ik hem achter mijn kast verstopt!’ Triomfantelijk keek ze ons aan. Tja. Zie nog maar eens boos te worden op een dochter die op zó’n manier om aandacht vraagt.

Binnen 24 uur bereikt mijn tweet meer dan 150.000 mensen. Ze prijzen mijn dochter, bedanken me namens alle krantenbezorgers voor de rectificatie en stellen dat ik de onze op zijn minst een kop koffie aan moet bieden. Of een croissantje, zo zeggen anderen, want hij heeft helemaal geen tijd voor koffie. Hij moet immers kranten bezorgen!

Op dinsdagochtend belt Sander Hoogendoorn van 3FM tijdens de les om meer te horen over de actie van onze inventieve dochter. Mijn leerlingen vinden Twitter maar ouderwets, zij gebruiken Instagram en Snapchat, maar ze luisteren doodstil mee. Dat hun mentor via zo’n achterhaald medium de nationale radio weet te bereiken, vinden ze toch wel bijzonder. Na het gesprek applaudisseren ze zelfs, de schatten.

De actie van dochterlief heeft haar overigens niet veel opgeleverd, want we hebben niet gerummikupt dit weekend. Na de zwemles werden de meiden opgehaald door pake en beppe, bij wie ze uit logeren mochten. Mijn man en ik bleven samen thuis, met koffie, maar zonder krant. Bij gebrek aan nieuws en achtergronden hebben wij toen maar Ticket to Ride gespeeld.