De kop is eraf. Het nieuwe jaar is een week oud, de drie koningen zijn gearriveerd, de kerstboom is de deur uit en alle wensen zijn weer uitgewisseld. Langzaam keert de rust, en daarmee het gewone leven, weer terug.

Vooral op sociale media vlogen de gelukkig nieuwjaars en beste wensen me om de virtuele oren. ‘Ik wens íédereen het állerbeste!’ schreven sommigen – lekker makkelijk als je niet eens weet wie je bericht onder ogen zullen krijgen.

Bovendien: wat moet ik met al die wensen? Ze zijn ongetwijfeld goed bedoeld, maar ze hebben zo weinig inhoud. Ten eerste is er dat ‘nieuwe jaar’. Het betekent dat de eerste pagina van de verjaardagskalender weer vooraan komt te hangen en dat de datum met een ander jaartal geschreven wordt. Leuk en aardig, maar wat verandert er nou écht?

Op de tweede plaats staan de wensen zelf. Een sprankelend nieuwjaar wensen sommigen elkaar. Anderen gaan voor een succesvol jaar, een sportief, gezond of liefdevol jaar. Meest gehoord blijft het gelukkige jaar. Een mooie wens, maar, los van de vraag wat iemand écht nodig heeft, bij voorbaat natuurlijk al onhaalbaar.

Geluk is zo mooi, maar tegelijk zo ongrijpbaar klein. Je kunt het voelen als je een gemeend compliment krijgt of ’s ochtends vroeg een vogel hoort fluiten. Je kunt het ervaren wanneer je de slappe lach hebt met vrienden of de eerste stappen zet in smetteloos witte sneeuw. Dat intense gevoel van geluk duurt alleen nooit lang, het gaat echt om dat ene moment. Het is dan ook belachelijk om iemand een gelukkig jáár te wensen. Die wens komt immers toch niet uit.

Het zijn niet alleen de wensen die ik lastig vind, maar ook alle knuffels en kussen die ermee gepaard gaan. Wie heeft bedacht dat ik al mijn buren en collega’s moet zoenen in de eerste dagen van januari? Opvallend genoeg hebben steeds meer mensen die periode last van een ‘verkoudheid’, waardoor ze het toch maar bij een handje houden. Kennelijk ben ik niet de enige die genoeg heeft van het gezoen.

Het mooiste bericht kreeg ik dit jaar dan ook van de vriendin die me géén gelukkig nieuwjaar wenste, want, zo schreef ze: ‘Dat lijkt me wat ambitieus. Maar ik wens je in ieder geval meer geluk dan het afgelopen jaar.’ Een concrete en realistische wens – dáár houd ik van.