Eerst leggen de meiden het pakje op de stoep. Daarna belt één van hen aan en rennen ze weg alsof ze vuurwerk afsteken: een paar snelle meters om zich vervolgens verwachtingsvol om te draaien en te kijken wat er gebeurt. Gaat de deur open? Hoe zullen de buren reageren?

De hele middag zijn ze druk bezig geweest met de voorbereidingen van hun plan. Op het aanrecht liggen resten boter, suiker en ei en de hele tafel is wit van de bloem. Enthousiast hebben de meisjes bakplaten vol koekjes gebakken. Poppetjes, letters, cijfers en vooral heel veel hartjes.

Na het bakken volgde deel 2: het schrijven van de kaartjes. Het zijn groene briefjes waar de oudste uiterst zorgvuldig haar boodschap op schreef: Wij hopen dat jullie niet ziek worden. Daarna zetten ze allebei hun naam erop, soms tekenden ze er nog wat hartjes bij. De briefjes gingen in kleine zakjes van cellofaan, samen met vier koekjes. Twee van de oudste, twee van de jongste.

Nu is het dus tijd voor de belangrijkste, laatste stap: het rondbrengen van de pakjes bij de buren in ons hofje. ‘Ze zijn alleen voor de oude mensen,’ zegt de oudste stellig. ‘Maar… wie zijn er allemaal oud, mama? En vanaf welke leeftijd ben je eigenlijk oud?’ Van de buurman die in een rolstoel zit, weten ze de leeftijd niet, maar vanwege zijn handicap verdient hij zeker koekjes. ‘Want voor hem is corona misschien wel extra gevaarlijk, toch?’

Het bezorgen van de pakjes is spannend, ik moet mee. Na het aanbellen staan de meiden op gepaste afstand te wachten tot er wordt opengedaan. ‘We hebben een cadeautje voor u!’ roepen ze, zodra er een voordeur open gaat. Ze staan op hun plaats te springen van opwinding. ‘Daar, op de grond!’ vullen ze aan, wanneer de buurvrouw hen vragend aankijkt.

Alle buren reageren blij verrast. ‘Wat lief dat jullie dit doen!’ zegt de één. ‘Willen jullie dan misschien een snoepje?’ vraagt een ander. ‘Nee,’ antwoorden de meisjes. ‘Daar houden we niet van. Wij hebben liever koekjes, maar die hebben we zelf al.’

Ze draaien zich om en lopen, na elk pakketje weer een beetje zelfverzekerder, door naar het volgende huis. Ik kijk toe en smelt van liefde en trots.