Mijn oudste dochter is precies 7 jaar en 364 dagen oud. Al weken voelt ze de spanning voor haar naderende verjaardag. Geschreven en gesproken lijstjes circuleren al net zo lang door het huis: met mensen die ze uit wil nodigen, met taarten die ze wil bakken en met cadeautjes die ze hoopt te krijgen.

Mijn meisje is niet alleen bijna jarig, ze is ook gek op post. Dat heeft ze niet van een vreemde; ik vloog vroeger eveneens als eerste naar de gang als ik de brievenbus hoorde klepperen. Net als destijds bij mij druipt ook bij haar de teleurstelling van haar gezicht wanneer blijkt dat vrijwel alle post niet voor háár, maar voor haar ouders is.

Dat de meeste post die je krijgt als je volwassen bent helemaal niet leuk is, heb ik haar natuurlijk al uitgelegd, net zoals mijn ouders dat dertig jaar terug deden. Vandaag verwacht ze echter dat dat anders is. Omdat het morgen zondag is, zullen alle verjaardagskaarten vast vandaag komen, zo redeneert ze.

Vorige week was ze al druk aan het knutselen: een soort lint waar ze haar kaarten aan zou kunnen hangen, met knijpertjes en regenboogkleuren. Aangezien veel mensen op vakantie zijn en kaarten schrijven steeds minder gebruikelijk is, heb ik besloten haar lot een handje te helpen. Zonder het haar te zeggen heb ik gisteren een kaartjesoproep op Facebook geplaatst.

Na het geklepper van de brievenbus stijgt er vandaag dan ook een enthousiast gejuich op uit de gang. ‘Mam! Er is heel veel post, maar er is maar één ding voor jou. De rest is allemaal voor mij!’ Glimlachend kijk ik hoe ze met haar handen vol de kamer weer in komt.

Stralend opent ze even later de enveloppen, leest en bewondert alle kaarten. Bij sommige afzenders moet ik kort uitleggen om wie het gaat, de meeste mensen kent ze zelf. ‘Oh mama,’ zucht mijn meisje. ‘Dit is nog meer post dan aan mijn kaartenslinger past. Dat ál die mensen weten dat ik morgen jarig ben!’

Gedurende de dag gaat haar blik geregeld naar de kaarten. Er staan eenhoorns op, hartjes, olifanten, pandaberen en grote glimmende cijfers. ‘Bijna 8. Ik word echt groot, hè mam?’ zegt ze tegen me. Het is net of ze mijn gedachten uitspreekt. Morgen wordt vast een spannende dag met veel te veel prikkels, maar met de voorpret zit het in ieder geval goed.