‘Bah! Wat stinkt het hier!’ Het is een andere begroeting dan waarop ik had gehoopt. Mijn meisjes zijn net naar de kindertheatervoorstelling op de camping geweest en ik hoopte hen bij terugkomst te verrassen met een stapel verse pannenkoeken. De oudste wijst echter met een vies gezicht naar de barbecuestarter van de buren, die een eindje verderop staat te roken. ‘Kun je niet vragen of ze die uit willen doen?’

Haar zusje komt intussen kijken hoe ik de laatste pannenkoeken bak op het campinggasstel onder de luifel van de tent. Dit gasstel, geleend van mijn ouders, voelt behoorlijk luxe vergeleken met het tweepits gasstelletje dat we zelf hebben. Toch is de jongste er niet gerust op. ‘Smaken ze wel hetzelfde als thuis, mam?’

Dat de meiden geen beste eters zijn, is nog een eufemisme. Koekjes en chips gaan er grif in, maar brood vinden ze vies. De oudste doet nog haar best door af en toe beetje groente te proeven, maar haar zusje gaat na het eten geregeld van tafel zonder maar een hap te hebben genomen.

Pannenkoeken leken me dan ook een goed idee voor vanavond. Het is één van de weinige dingen die beide meiden lusten. Maar ja, een ‘complete pannenkoekmix’ is natuurlijk wat anders dan het volkoren tarwemeel dat ik gewoonlijk gebruik. Vanillesuiker heb ik niet meegenomen naar de camping en de pannen zijn ook anders. Zouden ze het merken?

Met een zwierige zwaai zet ik de dampende stapel op tafel, vertel de meiden dat de pannenkoeken bíjna hetzelfde zijn als thuis en wens ze smakelijk eten. ‘Hoe kan ik nou lekker eten met die stinkende rook ik mijn gezicht!’ sputtert de oudste, met haar blik op de buurbarbecue.

Toch begint ze aan haar eerste pannenkoek. Al na een paar happen schuift ze haar bord weer van zich af. ‘Ik lust ze niet, mam. Mag ik druiven pakken?’ De jongste kijkt me ook al gauw verontschuldigend aan. ‘Ik heb toch geen honger. Dit zijn niet de goede pannenkoeken.’

Eten weggooien vind ik zonde. Dus eet ik stug door en doe ik alsof de pannenkoeken me geweldig smaken. Dat moet ook wel, want er blijven veel te veel over. Dus weet ik al wat ik vanavond bij de borrel eet. Morgenochtend bij het ontbijt. Daarna bij de koffie. En… Bah, laat ook maar.