Langzaam adem ik in, zodat de hete, scherpe damp niet te snel mijn neus binnenkomt. Mijn ogen houd ik gesloten, die kunnen de intense warmte nog niet aan. Ik voel hoe de eerste druppeltjes zich voorzichtig vormen op mijn voorhoofd, neus en wangen, hoe het tintelt op mijn lippen. Hier was ik aan toe! Zachtjes laat ik de lucht weer door mijn mond ontsnappen.

Ik herinner me dat ik nog een superpuber was toen ik met een enorme verkoudheid thuis zat. Mijn hoofd zat aan alle mogelijke kanten verstopt en toen het maar niet over ging, belde mijn moeder de huisarts. Hij schreef me kamille voor. Rochelend haalde ik mijn neus ervoor op. Kamille. Bloemetjes!

En toen moest ik dus stomen. Met mijn gezicht boven een teil dampend heet water hangen, terwijl een badlaken over mijn hoofd de warme lucht iedere ontsnappingsmogelijkheid ontnam. Ik zat aan tafel en staarde naar de bloemetjes. Ondanks alle beschamende dingen die je als puber meemaakt, had ik me lange tijd niet zó belachelijk gevoeld.

Hoe die verkoudheid destijds is overgegaan, durf ik niet te zeggen, maar dát hij is gegaan staat vast. Daarna kwam hij nog verschillende keren terug, en als hij het niet was, dan wel één van zijn broers of zusjes. Net als nu. Mijn hoofd zit weer vol snot en hoeveel ik ook snuit, ik krijg het er niet uit. Ik zie nog maar één uitweg: stomen.

De weerzin uit mijn puberteit heeft plaats gemaakt voor een zekere rust, die zelfs neigt naar een aangenaam verlangen. Misschien komt het door de stoomcabines in de sauna, die me niet warm genoeg kunnen zijn. Misschien is het de wetenschap dat alles wat nu nog vast zit straks los zal komen. Misschien is het omdat ik eucalyptusolie gebruik, wat natuurlijk veel lekkerder ruikt dan kamille.

Het komt er in ieder geval op neer dat ik zachtjes neuriënd water kook en handdoeken klaarleg. Met een glimlach om mijn lippen schenk een mooi laagje in een teil en sprenkel er een ruime hoeveelheid eucalyptusdruppels bij. Nog even, dan kan ik weer diep ademhalen en voelt mijn huid schoon en zacht als van een baby – heerlijk!

De eerste ademhalingen onder het badlaken zijn het heetst en dus het moeilijkst. Wanneer ik daar eenmaal doorheen ben, is het echt fantastisch. Ik voel de warmte van de damp die zich zachtjes aan mijn huid hecht. Kleine druppeltjes vallen terug in de teil. Water? Zweet? Snot? Het maakt niet uit, straks is alles schoon.

Dan komt er een gedachte op die intense gevoel van ontspanning ruig uit de weg ruimt. De postbode komt vandaag nog een pakketje brengen! Dat ík ervan geniet om alles los te laten komen, betekent niet dat anderen dat ook hoeven te zien! Zonder dat ik het wilde, komt er weer een beetje van de superpuber terug. Ik droog mijn gezicht af en sta op. Later stoom ik wel weer, als ik zeker weet dat ik alleen ben én blijf.