‘Zo, Berber, lekker aan het klussen?’ vraagt de buurvrouw, die met haar hondje langs komt wandelen. Zonder nadenken beweegt mijn hand zich naar mijn billen, om te controleren of ik geen bouwvakkersdecolleté heb. Want ik mag dan met gereedschap in mijn handen staan, ik wil er graag een beetje fatsoenlijk uitzien. ‘Je moet wel, als gescheiden vrouw,’ antwoord ik. ‘En als het echt niet lukt, roep ik gewoon een man om hulp,’ zeg ik er achteraan, terwijl ik knik naar de buurman die even verderop hout staat te hakken.

Afgelopen jaar ben ik er erg goed in geworden om hulp te vragen. Mijn ouders, vrienden en ook de buren hebben me geregeld uit de brand geholpen. Ze boden me een plaats om te wonen of een luisterend oor, zorgden voor de meisjes of hielpen me lichtschakelaars te repareren. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze waren er.

Deze klus, zo heb ik echter besloten, klaar ik zelf. Kleine oefening in zelfstandigheid. Het zadeltje dat al jaren als kinderzitje op het frame van mijn fiets zit en waarop ik de meiden vele kilometers heb vervoerd, mag eraf; ze zijn groot genoeg om zelf te fietsen. Toch heb ik lang getwijfeld: ga ik vóór of achter huis aan de slag? Want wat nou als het me toch niet lukt? Sta ik dan niet voor schut voor de hele buurt?

Na veel te veel zinloze twijfels heb ik de fiets buiten gezet, voor, in het zicht van mijn buren. Mijn gereedschapskoffertje heb ik wel binnen laten liggen, want niet iedereen hoeft te zien dat ik maar een simpel setje van de Action heb.

Hier sta ik dus, tamelijk onhandig te pielen met tangen en sleutels. Eigenlijk weet ik helemaal niet welk gereedschap je het beste gebruiken kunt om al die bouten en moeren los te krijgen. Met één tang lukt het niet, daar was ik al gauw achter, maar of ik nu de meest logische combinatie te pakken heb? Geen idee.

Ik voel een paar zweetdruppeltjes op mijn hoofd verschijnen. Waarom zitten die stukjes metaal ook zo ontzettend vast? Misschien moet ik toch een andere tang gebruiken. Of zou het met één van die sleutels beter gaan? En die zweetdruppels, zijn die nu eigenlijk van het harde werken of van de spanning?

Over al die twijfels vertel ik natuurlijk niets aan mijn buurvrouw en haar hondje. Vandaag ben ik die stoere, eigengereide en wilskrachtige vrouw die alles zelf kan. En morgen misschien ook wel.