‘Hé! Haal je paard uit mijn huis!’ ‘We moeten naar de bathroom. Kom, volg de pijlen!’ ‘Hè bah, ze hebben me er gewoon random uit gestemd!’ Het taalgebruik van mijn oudste dochter is de laatste maanden al behoorlijk veranderd. Nu dreigt de jongste diezelfde kant uit te gaan.

De verandering leidt tot bijzondere situaties. Zo stonden de meiden laatst te springen van blijdschap toen ik even na vijven thuis kwam van mijn werk. Ik was echter niet de oorzaak van de vreugde, het was ze om mijn laptop te doen. Om vijf uur begint hun schermtijd en ze konden niet wachten om aan hun grote hobby te beginnen. Roblox.

‘Toe, piggy, achtervolg me niet steeds!’ ‘Blijf waar je bent, dan kom ik je joinen.’ ‘Oh nee, je bent omgevallen!’ Vol vuur vertellen de meiden mij en elkaar over alles wat ze meemaken in de digitale wereld. Enthousiast leiden ze me rond in Brookhaven en Twilight Daycare, twee van hun favoriete spelomgevingen.

Mijn oudste dochter had al een poosje een account, sinds een kleine week heeft de jongste er ook één. Nu tellen ze dagelijks de minuten af tot het vijf uur is en ze mogen inloggen. Al vóór het zover is bespreken ze met elkaar wat ze gaan doen. ‘Zullen we politie worden?’ ‘Nee, ik wil straks toddler zijn.’

‘Eigenlijk is dit spel heel goed voor ons, mama,’ betoogt de oudste. ‘Want we leren andere werelden kennen en worden ook nog beter in Engels! Vind je ook niet dat we best wat eerder op de computer mogen?’ Hun bevlogenheid is zowel aandoenlijk als aanstekelijk, maar ik zwicht niet; ze moeten wachten.

‘Zijn dat zombies?’ hoor ik de jongste even later vragen. ‘Ja,’ antwoordt haar zus. ‘Maar je hoeft niet bang te zijn, want ze kunnen je niet killen.’ Tijdens het avondeten kunnen de meiden niet wachten tot iedereen uitgegeten is, want ze willen meteen weer verder spelen. ‘Yes! Ik heb een blauwe kat gekocht!’ klinkt het al gauw vanaf de bank.

Toch breekt dan het onvermijdelijke moment aan: bedtijd. ‘Mam, mag ik please nog even? Er is eindelijk iemand die goed voor me zorgt!’ ‘Ja, mag ze nog even?’ valt de oudste haar zusje bij. ‘Moet je kijken hoe lief we samen spelen! Misschien zijn we een beetje verslaafd, maar we maken in ieder geval geen ruzie,’ zegt ze met een stralende glimlach. ‘Dat wil jij toch ook?’