De meiden hangen met hun schermpjes op de bank terwijl ik na het avondeten nog even een blokje om ga. Ik zie de mensen tijdens mijn wandeling wel langs de kant van de weg staan, maar het duurt even voor ik besef wat de reden van hun aanwezigheid is: de avondvierdaagse is begonnen!

Mijn meisjes zitten in groep 3 en groep 6, natuurlijk hadden zij ook mee mogen doen. Hun vader en ik hebben ze nog aangemoedigd om zich in te schrijven: het is sportief, gezellig en je mag laat naar bed. Zij waren echter resoluut in hun reacties: ‘Alleen als jullie meelopen. En als we de laatste avond thuis mogen blijven, want die is veel te druk.’

Drie jaar geleden wilde de oudste ook al niet meedoen. Ik ben toen wel even met haar langs de route gaan kijken, om haar de sfeer te laten proeven. Op het moment dat haar klasgenootjes zingend en lachend voorbij kwamen, sprongen de tranen haar echter al in de ogen. De drukte van de avondvierdaagse was niets voor haar.

Wat dat betreft waren de afgelopen coronajaren een uitkomst. Omdat de reguliere avondvierdaagse niet door kon gaan, werd de zogenaamde ‘home-edition’ georganiseerd. Vanuit huis mocht je in een zelf te bepalen week je eigen routes lopen. Zónder publiek, maar wel mét een medaille achteraf.

De meiden vonden het prachtig. Ze wandelden zowel vanuit huis, met hun vader en mij, als in Fryslân, bij en met hun pake en beppe. Tijdens het lopen konden ze in een app op de telefoon zien waar ze langs moesten. Het was net spoorzoekertje! Goed, ze klaagden wel eens over zere voeten of geen zin, maar het vooruitzicht van een ijsje op de korte en een medaille op de langere termijn, maakte veel goed.

Dit jaar is er geen home-edition en is het alles of niks. Meelopen met honderden andere lachende, zingende en schreeuwende kinderen. Op de laatste avond in slakkengang door de binnenstad slenteren voor het defilé, traditioneel muzikaal omlijst met de muziek van verschillende korpsen. Dát, of thuisblijven, met een schermpje op de bank. Alle overtuigingskracht van hun vader en mij ten spijt waren de meiden er gauw uit: dan maar geen medaille.