Met een getergd gezicht komt mijn oudste dochter naar beneden. ‘Mam,’ begint ze. ‘Kun jij ervoor zorgen dat mijn zusje stopt met huilen? Zo kan ik echt niet slapen!’ Ik wilde dat ik het kon, maar ik ben al aardig geweest en boos en lief en dreigend – allemaal zonder resultaat.

Vanmiddag zijn we naar de kapper geweest. Het was een andere dan gebruikelijk, maar die verandering konden de meiden verrassend goed aan. Ze hadden wel veel vragen: ‘Hoe ziet het er daar uit?’ ‘Hebben ze ook kleurtjes?’ ‘En maken ze ook vlechten?’

Voor we aan de beurt waren, moesten we even wachten. ‘Wat is de kapper duur!’ verzuchtte de oudste toen ze toen ze de prijslijst aan de muur zag. ‘Waarom kost het zo veel geld om je haar te laten knippen? Wat zijn highlights? En wat is daar anders aan dan verven?’ Gelukkig keek de kapster nergens van op; ze beantwoordde geduldig de waterval aan vragen.

Vrijwel gelijktijdig mochten wij drieën in de stoel plaatsnemen. Hoe we het gehad hadden willen hebben? ‘Eh… puntjes eraf, beetje model erin?’ We laten onze lange haren bijna nooit knippen, dus denk ik daar nooit over na. Gelukkig wisten de kapsters er wel raad mee, dus al gauw werden we gekamd, gesprayd en geknipt. De jongste dochter zat rustig en stil tegenover de spiegel, de oudste kletste honderduit.

Toen kwam het moment waarop de meiden hadden gehoopt. Het knippen zat erop, ik had het resultaat goedgekeurd en de kapster stelde de verlossende vraag: ‘Willen jullie ook een kleurtje?’ ‘Graag,’ glunderde de jongste. ‘Oh!’ schrok de oudste. ‘Maar dat kost toch 33 euro?’ Alle kapsters schoten in de lach, ze haastten zich te zeggen dat dít kleurtje gratis was.

Even later stonden we weer buiten. Fris geknipt en rijkelijk voorzien van vlechtjes, kleurtjes en glitters. De meisjes straalden; deze kapsels wilden ze aan iedereen tonen!

En daar gaat het nu dus mis, want de jongste wil haar glitters maandag op school laten zien. ‘Ik wil morgen echt niet douchen,’ huilt ze, ‘en ook niet naar het zwembad. Ik wil mooi blijven!’ Geen belofte helpt. Niet die van nieuwe vlechtjes (‘Jij kunt dat niet zo goed als de kapster.’), ook niet die van nieuwe glitters (‘We hebben niet de juiste.’). ‘Dan kópen we die,’ blaf ik om er vanaf te zijn. ‘Maar zijn die niet veel te duur?’ sputtert mijn meisje door haar tranen heen. Ik zucht en geef op. Een glaasje water kan ze krijgen. Dan is het klaar. Ik ga naar beneden.