‘Hebben jullie je tassen wel bij je?’ vraag ik terwijl we van huis weglopen. De jongste dochter kijkt verschrikt op en houdt haar pas in. ‘Grapje!’ zeg ik lachend en al gauw breekt ook bij haar een grijns door. De oudste trekt intussen aan mijn hand. ‘Opschieten, mam! Straks komen we te laat!’

Eigenlijk was ik van plan de informatieavond op de basisschool over te slaan. De meiden doen het allebei hartstikke goed en ik had vanavond met een vriend afgesproken. Ik vond het wel even best. Op school waren de meisjes echter al ruim van tevoren begonnen met de voorbereidingen. Bovendien kwamen ze gisteren met zulke enthousiaste verhalen thuis, dat ik het bijna niet kon maken niet te gaan.

En dus stelde ik mijn afspraak uit en loop ik nu met de meiden naar school. Ze stralen – alleen al het idee dat ze in het donker naar buiten mogen, vinden ze geweldig. Onderweg beginnen ze bijna te ruziën: in welk lokaal gaan we het eerst kijken? Ze kunnen niet wachten om me alles te laten zien.

Het gebouw baadt in het licht en de lokalen zijn rijkelijk versierd met uitlegposters, tekeningen en knutselwerken. Overal hangen vlaggetjes, plaatjes en kalenders; in de kasten liggen werkboeken, spelletjes en kastanjes – het is immers herfst.

Het lokaal van groep 4 is het rustigst, dus daar beginnen we. Samen met mijn jongste dochter doe ik een wandeldictee en met behulp van haar aanwijzingen los ik de geheimschriftopdracht op. Dat ik de oplossing al bij andere ouders heb gezien, vertel ik haar niet. De oudste snapt niet waarom ik een toneelstukje opvoer, maar ze zegt er gelukkig niks over tegen haar zusje.

Mijn meisje straalt wanneer ik de antwoordzin uiteindelijk gevonden heb en ik moet toegeven: haar enthousiasme werkt aanstekelijk. Wilde ik de avond eerst nog aan me voorbij laten gaan, nu ben ik blij dat we er toch zijn. Het is mooi om te horen hoe de meiden vol vuur over school praten en ik prijs me gelukkig dat ze hier zo graag komen.

In de centrale hal staat een kraampje van de buitenschoolse opvang en ligt informatie over de Kinderboekenweek. We krijgen ranja, thee en spekjes; er is genoeg te doen hier.

In het lokaal van groep 7 laat mijn oudste trots zien dat ze als rekenopdracht voor de ouders een verhaaltjessom heeft bedacht. De som gaat over snoepjes en over de leerlingen van de school waarop ik lesgeef. ’t Is bijzonder te zien hoe mijn meisje op deze manier al voorzichtig vooruitkijkt, hoe spannend ze de gedachte aan het voortgezet onderwijs ook vindt. Terwijl ik me dat allemaal bedenk, reken ik de som uit, onder toeziend oog van mijn dochter en haar docent. Gelukkig doe ik het goed.

Na ruim drie kwartier snuffelen is het dan toch mooi geweest, we gaan weer naar huis. De meiden protesteren even, ze willen nog niet terug, maar een blik op de klok overtuigt ze uiteindelijk: het is al lang bedtijd. Bovendien mogen ze weer door het donker lopen; reuzespannend! Alleen de oudste ziet nog één probleem: ‘Het is kwart over acht, mam. We kunnen hier beter blijven, want over vijf minuten moeten we weer naar school.’