Als ik de woonkamer binnenstap, schittert de vloer me tegemoet. En als ik de was uit de machine haal, glinsteren de kledingstukken als nooit tevoren. Ook mijn stoelen stralen, net als de poef en de kussens op de bank. Het is helaas niet zo dat mijn huis blinkend schoon gepoetst is. Nee, de glitters hebben een andere oorzaak: mijn jongste dochter heeft haar kinderfeestje gegeven.

De laatste jaren gingen we met feestjes vaak naar een binnenspeeltuin. Niet erg origineel, maar wel lekker makkelijk. Bij haar achtste verjaardag had ons meisje echter andere plannen: ze wilde slijm maken. Zeg maar eens ‘nee’ tegen haar lieve kindergezichtje.

’s Ochtends bakte ik een dikke stapel pannenkoeken om alle meiden mee te verblijden na hun thuiskomst uit school. Acht vrolijke koppies zaten er om de tafel, met bergen cadeautjes en even zoveel praatjes. Na het eten – suiker! suiker! – raasden ze uit terwijl mijn ex en ik de tafel opnieuw dekten. We vervingen borden door kommen en stroop door lijm, lenzenvloeistof en scheerschuim.

Vol verwachting kropen alle meisjes daarna weer op hun stoelen. Op aanwijzing van onze oudste, inmiddels een ervaren slijmmaakster, knepen ze de lijmpotten leeg en spoten ze scheerschuim in hun kommen. Ze roerden en roerden, voegden lenzenvloeistof toe en roerden nog harder.

‘Kijk dat van mij dan!’ riep er één. ‘Oh, het is zo fluffy!’ lachte een ander. ‘Mogen we al kneden?’ vroeg een derde. Dat was het startschot voor de meiden, die meteen de lepels loslieten en hun handen in het slijm staken. ‘Brrrr!’ ‘Plakkerig!’ ‘Lekker!’

Toen ze bijna uitgekneed waren, was het tijd voor de laatste fase: glitters. Ik had ze gekocht in blauw, roze, goud en groen. Van fijn tot grof, in alle kleuren en vooral schitterend en glitterend. De potjes en flesjes gingen open en op de kop. Nog eens en nog eens. ‘Mijn slijm is zilver!’ ‘Dat van mij wordt paars!’ ‘Het mijne is net eenhoornpoep!’ (Huh?)

Al gauw zat alles onder de glitters. Niet alleen de handen en het slijm, maar ook de meiden: hun kleren, haren en gezichten blikkerden. Ze straalden, letterlijk en figuurlijk.

Inmiddels zijn ze allemaal al lang weer opgehaald, de meisjes en hun slijm. Mijn ex en ik hebben de lege verpakkingen weggegooid. De tafel en het aanrecht zijn leeggeruimd en de rust is weergekeerd. Maar de kruk, de stoelen en de vloer blikkeren nog. De bank, de poef en het kleed schitteren. Alles in huis glittert na. Een langblijvende, sprankelende herinnering aan het feest dat is geweest.