Sinds mijn man en ik getrouwd zijn, heb ik bijzonder weinig dates gehad. Sterker nog: ook vóór die tijd datete ik vrijwel niet. Toch lijkt het me best eens spannend, zo’n afspraakje met een onbekende. Eerst elkaar voorzichtig leren kennen, samen aftasten of het klikt en dan maar kijken of de ontmoeting een vervolg kan krijgen. Tot mijn verrassing biedt de bibliotheek goede mogelijkheden.

Op een tafel liggen de mogelijke dates onherkenbaar gemaakt voor me klaar. Op het eerste oog zijn ze identiek: gehuld in een oranje papiertje en verstrikt in een wit koordje zijn enkel de contouren zichtbaar. Het enige verschil zit in de afmetingen, maar ja, wat zegt het uiterlijk helemaal? Het is immers de inhoud die ertoe doet.

Aan de koordjes zitten kaartjes die al iets verraden over mijn mogelijke date. ‘Historische roman’, staat er, ‘Thriller’ of ‘Science fiction’. Hoewel het de date iets minder blind maakt, ben ik blij met deze stiekeme hints. Stel je voor dat ik straks zou zitten met een date die beslist mijn type niet is? Dat zouden lange, hachelijke uren worden!

Wanneer ik beter kijk, zie ik dat mijn potentiële lovers meer van zichzelf prijsgeven om me te helpen bij het maken van de keuze. Bij de woorden ‘Omnibus, Groningen, verliefdheid’ haak ik meteen af. Ook van ‘Humor, kosmologisch, dood’ krijg ik nog geen vlinders in mijn buik. Er zal toch wel een geschikte date tussen zitten?

Vroeger ging je naar de kroeg wanneer je iemand wilde ontmoeten. Je had ook van die datingbureaus waarbij echte mensen voor je op zoek gingen naar een passende partner. Tegenwoordig hoor je daar niemand over. Je moet swipen op Tinder of gelijkgestemden vinden via Lexa en Second Love. Wat dat betreft sla ik maar een knullig figuur, nu ik een offline date probeer te vinden in de bibliotheek.

Toch zet ik nog even door. Passen de begrippen ‘Seriemoordenaar, psychiatrie en komisch element’ bij me? ‘Literatuur, Spanje, occultisme en prachtig taalgebruik’? Ik zucht. Het gaat er natuurlijk om iets anders te kiezen dan wat ik ken, maar ik wil straks ook niet verveeld of totaal ongelukkig met mijn date in een hoekje zitten. Hoe kies je dan?

Uiteindelijk ga ik naar huis met een psychologische roman. ‘Laat veel aan de verbeelding over, isolement, ongeneeslijk ziek, raadselachtig geheel’. Geen date die een lang en gelukkig leven voorspelt, maar dat hoeft ook niet, daar heb ik immers mijn eigen man al voor. Een korte romance, een paar mooie avonden bij kaarslicht, samen onder een dekentje op de bank, is misschien ook wel genoeg. Als onervaren dater kan ik beter voorzichtig beginnen dan te hard van stapel lopen.

Eenmaal thuis neemt de spanning alleen maar toe. Wie ligt er de komende nachten bij mij in bed? Met trillende vingers peuter ik het knoopje uit het koordje voordat ik het papier voorzichtig om mijn boek vandaan vouw. Dan verschijnt er een voorzichtige glimlach op mijn gezicht: dit kon wel eens een mooie tijd worden.